Τρίτη 26 Αυγούστου 2014

Τιμητικές συμμετοχές σε αγώνες δρόμου με προϋποθέσεις και απαιτήσεις.

Διαβάζοντας τη λίστα συμμετοχών για τον Φειδιππίδειο αγώνα δρόμου, προκειμένου να δω ποιοι φίλοι μου θα τρέξουν σε αυτόν, το μάτι μου στάθηκε στην υποσημείωση με κάποια ονόματα δρομέων  (και φίλων μου ανάμεσα τους) που θα τρέξουν στον αγώνα χωρίς να έχουν κατορθώσει ποτέ πρόκριση γι αυτόν με τον χαρακτηρισμό ..τιμής ένεκεν...

Αυτό με προβλημάτισε αρκετά πως μπορεί κάποιος να τρέξει τιμητικά σε έναν αγώνα που θέτει κριτήρια για τη συμμετοχή του, ποια κριτήρια είναι αυτά, πως ερμηνεύεται αυτή η "τιμή" και γιατί πολλοί άλλοι συναθλήτες που δεν έχουν την πρόκριση για έναν μεγάλο αγώνα.. δεν απολαμβάνουν την ίδια τιμή.

Την επεξεργασία του προβληματισμού μου και το να καταλήξω σε ένα συμπέρασμα βοήθησε πριν από λίγο καιρό η τυχαία συνάντηση με έναν φίλο συναθλητή υπεραποστάσεων  που παραθερίζαμε στο ίδιο μέρος και σε ένα πρωινό μας τρέξιμο κάναμε συζήτηση πάνω σε αυτό που με την αντίθετή του γνώμη και από την δική του τη μεριά ,πρόσθεσε δύο τρία πράγματα επιπλέον σε αυτά που είχα στο μυαλό μου.

Πρώτα απ όλα πρέπει να διευκρινηστεί πως ο πρώτος λόγος που μια διοργάνωση θέτει κριτήρια για τη συμμετοχή, είναι  το ύφος του αγώνα και οι υψηλές απαιτήσεις που ξεπερνάνε το επίπεδο των δυνατοτήτων του μέσου αθλούμενου.  Υπάρχουν και άλλοι λόγοι που εξυπηρετούν τους διοργανωτές με πολύ αυστηρά ή πολύ χαλαρά όρια για τον περιορισμό ή μη των συμμετοχών αλλά για τους αθλητές πρέπει ο πρώτος λόγος  ναι είναι οι υψηλές απαιτήσεις του ίδιου του αγώνα.

Αυτό σημαίνει πως αυτός που θέλει να τρέξει σε αυτούς τους αγώνες πρέπει να προσπαθήσει όχι μόνο για τη πρόκριση που θα τον βάλει ανάμεσα σε άλλους σε μια γραμμή εκκίνησης, αλλά να φτιάξει το σώμα του έτοιμο και δυνατό για να επιδιώξει έναν υγιή τερματισμό, που αυτό είναι και το ζητούμενο.

Αυτό με τη σειρά του βάζει πολλούς από εμάς να λείπουμε ώρες από τα σπίτια μας  για προπονήσεις, να είμαστε κουρασμένοι από τις δουλείες μας αλλά να βγαίνουμε για τρέξιμο, να βάζουμε σημαντικά πράγματα σε δεύτερη θέση, να κάνουμε "θυσίες", θέματα γνωστά στους δρομείς τέτοιων αγώνων.. Ένας τραυματισμός θα μας λυγίσει, θα τρέχουμε ακόμα και πονεμένοι πάνω στην υπερβολή μας για να είμαστε έτοιμοι για τον μεγάλο αγώνα.

Όλο αυτό είναι μια τιμή που κάνουμε πρώτοι στον εαυτό μας, μετά από πολύμηνη επίπονη  προετοιμασία το να καταφέρουμε για αρχή πρώτοι, κάτι που κάποιοι άλλοι δεν κατάφεραν το να σταθούμε σε μια αφετηρία.  Το πόσο δύσκολα είναι τα όρια πρόκρισης κάθε φορά δέιχνουν τον χαρακτήρα του αγωνίσματος αλλά και το επίπεδο των δρόμεων στους οποίους απευθύνεται κάθε φορά.

Αυτή η τιμή δεν χαρίζεται και δεν εξαγοράζεται. Πηγάζει από μια δυνατή εσωτερική επιθυμία για το "μεγάλο" και πραγματοποιήται μετά από μια μεγάλη σωματική προσπάθεια που είναι προσωπική και με διαφορετικές δυσκολίες για τον καθένα κάθε φορά. Πιστεύω πως είναι άδικο κάτι που "υπερέβαλες εαυτόν" για να το πετύχεις, στον άλλον να χαρίζεται.  Αυτομάτως μιλάμε για δύο μέτρα και δυο σταθμά.

Εξαιρέσεις όμως υπάρχουν παντού και όπως διάβασα κάπου και μου αρέσει και εμένα να λέω οι εξαιρέσεις δεν επιβεβαιώνουν τον κανόνα αλλά δοκιμάζουν τον κανόνα. Θα μπορούσε λοιπόν και εδώ να γίνει η εξαίρεση. Όμως με κάποιες προυποθέσεις. Θα μπορούσαν οι αθλητές που παίρνουν μέρος κατ' εξαίρεση των προϋποθέσεων ή "τιμητικά" σε αυτούς, να μπαίνουν στον αγώνα  φυσικά με τους ίδιους όρους αλλά συμβολικά χωρίς αριθμό ή με διακριτικά ξεχωριστό αριθμό συμμετοχής και φυσικά να γίνεται και στα αποτελέσματα αναφορά πως η συμμετοχή και η προσπάθεια ήταν συμβολική κυρίως για τον ίδιο των αθλητή πρώτα απ' όλα και μετά να γίνει σε κάποιες εξαιρέσεις έμπνευση ή παράδειγμα ( όπως κάποιος ηλικιωμένος ή δρομέας με αναπηρία) στους υπόλοιπους δρομείς και όχι μόνο, μέσα και έξω από τον αγώνα. Και έτσι νοείται για μένα η τιμητική συμμετοχή. Να το θέλει απλά κάποιος πολύ δεν είναι από μόνο του ο λόγος να του κάνει κάποιος τη τιμή, δεν είναι τιμή καν  και χωρίς να έχει την ευθύνη ο αθλητής, η ίδια η διοργάνωση εκτίθεται δημόσια  δοκιμάζεται από τους κανόνες της και δοκιμάζει τον αγώνα τον ίδιο.



'Οπως γράφω στην αρχή, όλος ο προβληματισμός είναι με αφορμή το δελτίο τύπου με τα ονόματα συμμετοχών, στον Φειδιππίδειο αγώνα δρόμου είναι γενικός και δεν έχει να κάνει ούτε με τους αθλητές ούτε με τον αγώνα συγκεκριμένα που χρησιμοποίησα το όνομα του μόνο για λόγους παραδείγματος. Η θέση μου για τη διένεξη Σπάρταθλον - Φειδιππίδειος είναι γνωστή και άσχετη με το αντικείμενο του προβληματισμού μου και κλείνω ευχόμενος καλή επιτυχία σε κάθε αθλητή χωριστά που θα παλέψει με τον εαυτό του και τα δικά του όρια μέσα στον Φειδιππίδειο και που παλεύει με τα δικά του "όρια'" κάθε φορά.